ارزیابی طرح جدیدی از دستگاه دیستاله کننده دندانهای مولر با استفاده از انکوریج کامی

سابقه و هدف: روشهای داخل دهانی متفاوتی به منظور تسهیل و حرکت دیستالی دندانهای مولر فک بالا ارائه شده که در اکثر آنها حرکت ناخواسته واحد انکوریج از اصلیترین معایب آنها به شمار می رود. این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیر طرح جدیدی از دستگاه دیستاله کننده مولر با استفاده از انکوریج کامی در میزان از دست رفتن انکوریج دندانی انجام شده است. مواد و روشها: این پژوهش تجربی بر روی ١٠ بیمار با میانگین سنی14.5 سال انجام گردید. دستگاه داخل دهانی از نوع ثابت به منظور دیستاله کردن دندان مولر طراحی و بکار گرفته شد. دستگاه شامل دو قسمت بود: واحد انکوریج دستگاه، شامل یک دکمه گسترده نانس با دو کروشه آدامز بر روی دندانهای پرمولر و واحد فعال آن از یک کویل باز فنری Niti بر روی سیم استیل ” 0.018 استفاده می کرد. بیماران به مدت شش هفته و هر دو هفته یکبار معاینه می شدند. آنالیز نگاره های سفالوگرامی جانبی، مدل های مطالعه و تصاویر قالب های فک بالا قبل و بعداز انجام پژوهش از طریق سوپرایمپوزیشن نگاره ها و تصاویر انجام گرفت. آزمون آماری T جهت ارزیابی و مقایسه تغییرات بوجود آمده متعاقب حرکت دیستالی دندان مولر مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: میانگین حرکت دیستالی دندانهای مولر در این پژوهش 1.75 میلی متر بدون اکستروژن و میانگین انحراف دیستالی این دندانها معادل 4.35 درجه ثبت گردید. دندان‌های پرمولر و ثنایا به ترتیب 0.7 و 0.67 میلی متر حرکت مزیالی داشته و میانگین میزان اکستروژن و انحراف محوری دندان‌های پرمولر به ترتیب 0.58 میلی متر و 6.7 درجه بدست آمد. در حالی که چرخش مزیالی دندان‌های پرمولر از نظر آماری معنی‌دار نبود، چرخش دیستالی دندان‌های مولر به میزان 3.4 درجه ثبت گردید. فاصله عرضی دندان‌های مولر به میزان 2.26 میلی متر افزایش و این فاصله در ناحیه دندان های پرمولر 1.58 میلی‌متر کاهش نشان داد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که دستگاه طراحی شده به منظور دیستاله کردن دندان مولر می‌تواند به عنوان یکی از دستگاه‌های Non compliant دندان مدنظر و مورد توجه قرار گیرد. از مزایای این دستگاه عدم نیاز به همکاری بیمار و قبول آن به دلیل آشکار نبودن دستگاه به عنوان یک دستگاه خارج دهانی و اعمال نیروی ملایم و پیوسته بوده و میتواند مورد توجه قرار گیرد.